Denk je dat je bezig bent met een onschuldige kaartenset, dreigt het opeens uit te groeien tot een bordspel. Dat was vooraf helemaal niet de bedoeling.

Nu gebeurt dat mij wel vaker, want ik ben niet zo goed om vooraf te voorspellen waar ik naar toe ga of wil. Ook bij werk in opdracht wijk ik nog weleens af van wat we vooraf bedenken. Niet omdat ik zo nodig af moet wijken, maar omdat onderweg pas echt duidelijk wordt waar iets naar toe ‘moet’. Of dat het beter wordt, als we het een andere draai geven. Dat laatste is het criterium: als het bijdraagt aan de kwaliteit, zal ik er alles aan doen om het product of de route aan te passen.

Dit gebeurt er op dit moment (maart 2018) ook met het bordspel. Daardoor wordt het (denk ik) steeds beter, maar duurt het ook steeds langer. Gelukkig is dit een eigen initiatief en er niemand die in mijn nek hijgt. Dat is tegelijkertijd ook het nadeel, want als er iemand heel graag mee aan de slag wil, kan het proces worden versneld.

Dus ieder die denkt: ‘Zo’n bordspel, dat trekt me wel’, bij deze de uitnodiging: spoor me aan, daag me uit, jaag me op.